نبشته ی پوهنمل روح افزا امین در مورد رُمان سرزمین اهورا - استاد دانشگاه کابل

  

سخنی با خواننده­گان

 

اگر مراتب بیچاره­گی بشریت را از بدو نشأت و ظهور، از خِلال سطور تاریخ، تحت مداقه بگیریم ناگزیریم بگوییم تراکم و فشار احتیاجات و نیارمندی­ها را در اجتماع بار آورده و حُسن معاومت و تعاون را در نفس­ آدمیزاد تزریق نموده؛ یعنی انسان­ها چاره­یی نداشته­اند جـُـز اینکه با همدردی و مساعدت، ضروریات خود را رفع و تسهیلات لازمه را در بهبود شئون زنده­گی فراهم نمایند.

انسان مخلوقی است ـ مدنی/ لذا زنده­گی اجتماعی را برگزیده است. همه افراد، هدف مشخص داشته که جهت رسیدن بسوی آن در حرکت اند. شخصی­که می­خواهد مصداق نام انسانیت گردد، نخست بایستی حُسن همدردی را در دماغ خویش جا داده، باید در صحنه­ امتحان، کارها و یادگارهای گرانبهایی بجا گذارد مانند این اثر نویسندۀ جوان سروش مهرنوش نیکزاد که می­توان جوهر علم و دانش را در وجود شان دریافت. جناب ایشان خواسته است برای اهل مطالعه مخصوصاً نسل جوان این پیام را بازتاب دهد که در زنده­گی دارای عزم متین بوده، شور و اشتیاق درونی را برای رسیدن به اهداف در وجود خویش زنده نگهداشته و تقویت می­بخشد.

در راه رسیدن به اهداف هرچند با موانع و چالش­ها مواجه شود، سعی به خرج دهند تا یکی پی دیگر سدها از راه خود بردارند تا اینکه به هدف مورد نظر نایل آیند. نویسنده طرح کــُــلی داستان و درونمایه های آنرا خیلی شیرین و جذاب به رشته­­ تحریر درآورده؛ طوریکه خواننده گرامی محو صحنه­های تخیلی و ذهنی آن گردیده که خود را قهرمان اصلی داستان تصور می­کند.

نویسنده این را درک کرده که اگر ایده­هایش را در قالب داستان بیاورد، خوبتر و بهتر قابل انتقال به خواننده­گان می­باشد. مطمئن­­ ام این اثر نویسنده مستعد و ماهر به کرات به زیور چاپ آراسته خواهد شد. از اینکه نوشته­های مفید و الهام­بخش تان اهل مطالعه را سیرآب می­سازد، موفقیت­های هرچه بیشتر تانرا در این راستا از درگاه دادگر عدالت گستر تمنا میبرم.

 

با آرزوی وقت خوش برای شما

پوهنمل روح افزا امین