Sroush Mehernosh nikzad سروش مهرنوش نیکزاد

    سروش مهرنوش نیکزاد فرزند مرحوم انجنیر عبدالاحد نیکزاد در ۱۸ جوزا سال ۱۳۷۶ در شهر تاریخی مزار شریف چشم به جهان گشود. او نویسنده‌ای خلاق و مهندس شیمی است که کودکی‌اش با رویاهایی از دانش و خلاقیت همراه بود، رویاهایی که او را به تحصیل در رشته مهندسی شیمی در دانشگاه پولیتخنیک کابل هدایت کردند.    او در کنار تحصیلات علمی، به مدت ده سال زبان انگلیسی تدریس کرد و به‌عنوان استاد دانشگاه، نقشی الهام‌بخش برای نسل‌های جدید ایفا نمود. او در زمینه نویسندگی فعالیت دارد و تاکنون چهار کتاب منتشر کرده است. علاقه‌مندی او به فلسفه، عرفان و مستندسازی او را به سفری عمیق در جستجوی ناشناخته‌های زندگی و فرهنگ‌های مختلف کشانده است.  سروش به‌عنوان یک مسافر و کاوشگر، به نقاط مختلف افغانستان سفر کرده و با قبایل حاشیه‌نشین دیدار کرده است. او تجربیات خود را از این سفرها در قالب مستندهای ویدیویی به اشتراک گذاشته و با فعالیت در شبکه‌های اجتماعی، پیام‌های فرهنگی و انسانی را به مخاطبان خود منتقل کرده است.  او همچنین به‌عنوان یک کارشناس در توسعه ستندرد محصولات نفتی در اداره ملی استاندارد ا...

  (استوپه کنشکا یا استوپه توپ دره) پروان – ۲۶ حوت ۱۴۰۱ در جنوب غربی شهر چاریکار ولایت پروان در بلندای قریه توپ دره سازه‌ی تاریخی گنبذی شکل به چشم می‌خورد که يکی از جاذبه های گردشگری در افغانستان است. این سازه «استوپه توپ دره» مشهور به «استوپه کنیشکا» می باشد که در محلی بين منطقه سياران و سنجد دره چاريکار در ولايت پروان قرار دارد. «استوپه کنیشکا» یکی از بزرگترین معابد بودایی به شمار می‌رود که حدود ۱۸۰۰ سال قدمت دارد. واژه استوپه در زبان سانسکریت، به معنی« پُشته» است. استوپه نوع معماری تپه‌ مانند و مخروطی شکل با قاعده مدور و یا چهار ضلعی می باشد که از آن همچون محلی برای پوشش آثاری به جا مانده از بدن بودا و بخصوص خاکستر جسد او بوده که بودائیان آن ها را در زیر چنین سازه هایی دفن می نمودند تا بعد به منظور نیایش به اطراف آن استوپه طواف نمایند. اين استوپه در حدود ۲۰ متر ارتفاع و محیطی در حدود ۷۰ متر دارد. همچنان دو حلقه کمانی به صورت دو کمربند به دور این استوپه ديده می شود و تا حدودی پلسترکاری اطراف آن نیز حفظ گردیده است. این استوپه که برخی قسمت هاى آن درحال تخریب شدن و از بین رفتن بود تو...

 با گذشت هر روز، به عمق محرومیت‌ها فرو می‌رویم و از اهدا، آرمان‌ها، رویاها و آرزوهای خود عقب می‌مانیم. ما به دنیا آمدیم، تکامل کردیم، جوان شدیم، تحصیل کردیم تا روزی بتوانیم زنده‌گانی بهتری داشته باشیم؛ غافل از این‌که هر قدر جلو رفتیم به اعماق محرومیت‌ها و نرسیدن به آرمان‌ها نزدیک شدیم.    سروش مهرنوش نیکزاد

مدت زیاد را دربر می گیرد تا آدمی خود واقعی اش را بشناسد؛ در این مدت، میان تاریکی و روشنی وجودش گیر می کند و همیشه متردد است کدام راه را برگزیند. زمانی که یک انسان مهربان به  خاطر مجبوریت یا هر دلیلی، جرمی را مرتکب شود و قوانینی را که خود برایش وضع کرده بشکند، در حقیقت از تاریکی اش پیروی کرده است. در چنین مواقع، طی روزها یا ماه ها عذاب خواهد دید؛ اما تاریکی رها کردنی اش نخواهد بود و همواره افکاری را به او القاح می کند تا کارش را توجیه کند. در این مدت، اگر با جرمی که مرتکب شده کنار بیاید، تسلیم تاریکی خواهد شد. این جاست که خود واقعی و ذات آدمی آشکار خواهد شد. سروش مهرنوش نیکزاد

    سخنی با خواننده­گان   اگر مراتب بیچاره­گی بشریت را از بدو نشأت و ظهور، از خِلال سطور تاریخ، تحت مداقه بگیریم ناگزیریم بگوییم تراکم و فشار احتیاجات و نیارمندی­ها را در اجتماع بار آورده و حُسن معاومت و تعاون را در نفس­ آدمیزاد تزریق نموده؛ یعنی انسان­ها چاره­یی نداشته­اند جـُـز اینکه با همدردی و مساعدت، ضروریات خود را رفع و تسهیلات لازمه را در بهبود شئون زنده­گی فراهم نمایند. انسان مخلوقی است ـ مدنی/ لذا زنده­گی اجتماعی را برگزیده است. همه افراد، هدف مشخص داشته که جهت رسیدن بسوی آن در حرکت اند. شخصی­که می­خواهد مصداق نام انسانیت گردد، نخست بایستی حُسن همدردی را در دماغ خویش جا داده، باید در صحنه­ امتحان، کارها و یادگارهای گرانبهایی بجا گذارد مانند این اثر نویسندۀ جوان سروش مهرنوش نیکزاد که می­توان جوهر علم و دانش را در وجود شان دریافت. جناب ایشان خواسته است برای اهل مطالعه مخصوصاً نسل جوان این پیام را بازتاب دهد که در زنده­گی دارای عزم متین بوده، شور و اشتیاق درونی را برای رسیدن به اهداف در وجود خویش زنده نگهداشته و تقویت می­بخشد. در راه رسیدن به اهداف هرچند...

  نوشته ی بهزاد برمک در مورد کتاب سرزمین اهورا - اثر سروش مهرنوش نیکزاد   بهزاد برمک - نویسنده سرزمین اهورا نام کتاب داستانیست که به وسیله ­ای جوان مستعد و با پُشتکار وصف­ ناپذیر، بنام سروش مهرنوش نیکزاد در یازده­ بخش به رشته­ی تحریر درآمده­است. من ضمن سپاس از همکار سابق­ام در مرکز علمی و فرهنگی نخبگان معارف بابت نگاشتن این اثر مفید و ارزنده، موفقیت­های مزید او را در آفرینش همچو آثار از بارگاه خداوند داد و دانش آرزو نموده و از مساعدت بی­شائبه خانم محترم ـ منیژه نادری؛ مسوؤل انتشارات شاهمامه در کشور شاهی هالند به­ خاطر نشر و پخش ابراز امتنان می­کنم. داستان­های این رُمان بازتاب­ دهندۀ ابعاد گسترده­یی اجتماعی، اقتصادی و نگاه نویسنده بر مبانی خاستگاه سرزمینی­است که نیکی، فراوانی و روشنایی را به جهان هدیه می­کند و انسان­ها و موجودات زمینی و فرا زمینی را به کار، عشق، محبت، موسیقی، رقص، پایکوبی، پوشش، آموزش، نوآوری، گــُــل­های آبی و سبز، خـُـم، باطری، بوتل، پیمانه و مضاف بر آن تأمین ارتباطات دعوت می­نماید. خلق خدا را فرا می­خواند با تلاش و مبارزه­­ی خسته­گی ناپدیر در برابر ستم و...